School Counsellors’ Perceptions towards School Social Work in Turkey

Yasemin Özkan; Nurullah Çalış; Melih Sever

doi:10.30827/tsg-gsw.v9i17.9075

Autores/as

Yasemin Özkan Hacettepe University
Nurullah Çalış Recep Tayyip Erdoğan University
Melih Sever Suleyman Demirel University

DOI:

https://doi.org/10.30827/tsg-gsw.v9i17.9075

Palabras clave:

Trabajo social escolar, Ttrabajadores sociales, Orientadores escolares, Escuela, Educación

Resumen

Social work in the context of schools has been attracting growing interest in the Turkish education field over recent years, as evidenced by discussions and a significant body of literature regarding introducing social work services in schools alongside counselling services. However, while social workers and social work academics debate over the practicalities of social workers working in schools for various reasons including new employment opportunities and better education environments, it appears that none have examined counsellors’ perceptions about the possible future collaboration with social workers in schools. From our perspective, it is vital to know what and how counsellors think of social workers with regards to a possible future professional partnership. In this sense, our research investigated what counsellors, who were currently working in state schools, knew about social work, particularly in a school setting. Quantitative descriptive methods were employed to understand school counsellors’ perceptions. The study’s population consisted of 295 school counsellors that were working in state schools in Altındağ, Çankaya and Yenimahalle; three provinces in Ankara, Turkey. The study showed that although the counsellors’ reports suggested that they were self-assured in working with social workers in schools, they were not satisfied with their understanding of the social work profession, school social work in particular. The participants emphasized that familial problems and low levels of motivation towards school were prevalent problems for the students. The counsellors were not opposed to working with a social worker in schools; in fact the vast majority of the participants believed that working as part of a psychosocial team in schools could enhance school psychosocial services. Lastly, counsellors’ perceptions about social workers were dominantly positive despite their self-reported inadequate information of the social work discipline in general.

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.

Citas

Agresta, J. (2004). Professional role perceptions of school social workers, psychologists, and counselors. Children and Schools, 26(3), 151-163.

Akkoyun, F. (1996). PDR’de ünvan ve program sorunu: bir inceleme ve öneriler. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(6), 1-21. Retrieved from

https://dergipark.org.tr/tr/pub/tpdrd/issue/21426/229834

Anadolu University, (2019). Anadolu Info Package Fieldwork in Guidance and Counseling. Retrieved from http://abp.anadolu.edu.tr/en/ders/ogrenimCikti/141882/49

ANKA (Ankara Kalkınma Ajansı), (2017). İstatistiklerle Ankara, Ankara: Ankara Kalkınma Ajansı.

Arslan, Ü., Karataş, U. Y. & Dostuoğlu, E. (2019). Psikolojik danışmanlık alanında mevcut ve gelişen etik sorunlar. Mersin University Journal of the Faculty of Education, 15(1), 86-103. doi: 10.17860/mersinefd.515865

Aykara, A. (2011). Kaynaştırma eğitimi sürecindeki bedensel engelli öğrencilerin sosyal uyumlarini etkileyen etmenler ve okul sosyal hizmeti. Toplum ve Sosyal Hizmet, 22(1), 63-84.

Bakırcıoğlu, R. (2005). İlköğretim, ortaöğretim ve yükseköğretimde rehberlik ve psikolojik danışma (7. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.

Constable, R. (2008). The role of school social workers. In C. R. Massat, R. Constable, S. McDonald & J. P. Flynn (Eds.), School social work: Practice, policy, and research (7th ed.), (pp. 3-29). Chicago: Lyceum.

Dagli, S. (2014). Rehber öğretmen ve psikolojik danişmanların kendi mesleklerine ilişkin algıları üzerine nitel bir araştirma, (Unpublished Doctoral Thesis), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Deniz, M. E., Erözkan, A. (2012). Psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Maya Akademi.

Doğan, S. (1996). Türkiye’de psikolojik danişma ve rehberlik alanında meslek kimliğinin gelişimi ve bazı sorunlar. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 32-45.

__________ (2000). Türkiye’de psikolojik danışma ve rehberliğin durumu ve geleceğe ilişkin yönelimler. Eğitim ve Bilim, 118, 3-8.

Emiroglu, O. (2014). MEB’de görev yapan rehber öğretmen sayısı. Aktuel PDR. Retrieved from http://www.aktuelpdr.net/mebde-gorev-yapan-rehber-ogretmen-sayisi.html

Gökgöz, E. A., & Kesgin, B. (2015). İlkokullarda okul sosyal hizmetinin gerekliliğinin öğretmen gözüyle değerlendirilmesi. Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 179-198.

Hatunoğlu, Y. & Hatunoğlu, Y., (2006). Okullarda verilen rehberlik hizmetlerinin problem alanları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 333-338.

Huxtable, M. & Blyth, E. (2002). School social work worldwide. Washington DC: NASW

Kılıçcı, Y. (2006). Okulda ruh sağliği. Ankara: Anı Yayıncılık.

Korkut-Owen, F., Owen, D. W., Karaırmak, Ö. (2013). Okul psikolojik danışmanları için el kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.

Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), (2012). PISA 2012 araştırması ulusal nihai raporu, Ankara: M.E.B. Ölçme Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü.

__________ (MEB), (2015). PISA 2015 ulusal raporu, Ankara: M.E.B. Ölçme Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü.

National Education Statistics 2016-17, (2017). National education statistics formal education, Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı.

OECD. (2013). PISA 2012 results: excellence through equity: giving every student the chance to succeed. (Volume II). Paris: OECD Publishing.

_________ (2016). PISA 2015 results: excellence and equity in education. (Volume I) PISA, Paris: OECD Publishing.

Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sistemi (ÖSYS) (2017). Yükseköğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu. Retrieved from

http://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2017/OSYS/OSYSKONTKILAVUZU22062017.pdf. erişim tarihi

Openshaw, L. (2008). Social work in schools: principles and practice. New York, USA: Guilford Press.

Özbesler, C., & Duyan, V. (2010). Okul ortamlarında sosyal hizmet. Eğitim ve Bilim, 34(154).

Özkan, Y. & Kılıç, E. (2014a). Okul sosyal hizmet uygulamalarında ekolojik yaklaşımın önemi. In V. Işıkhan, Doç., Dr. Şener Koçyıldırım'a Armağan: Sosyal Hizmet ve Toplumla Çalışma (pp. 74-81). Ankara: Sosyal Hizmet Araştırma Uygulama ve Geliştirme Derneği.

_________ (2014b). Çocuk ve aile odaklı sorunların çözümünde okul sosyal hizmet uzmanlarının önemi: uzmanların çocuk ve ailelerle çalışmada sahip olduklari beceriler. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 18(3), 397-412.

Şimşek, M., ve Palancı, M. (2014). Zorbacı davranışların aile sorunları bağlamında psiko-sosyal nedenselliğinin incelenmesi. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 175-199.

Yazıcı, B. (2008). Social work and social exclusion in Turkey. New Perspectives on Turkey, 38, 107-34.

Yeşilyaprak, B. (2009). Türkiye’de psikolojik danışma ve rehberlik alanının geleceği: yeni açılımlar ve öngörüler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(1), 193-213.

__________ (2016). 21. yy’da eğitimde rehberlik hizmetleri gelişimsel yaklaşım (25. basım), Ankara: Nobel Yayıncılık.

Yeşilkayalı, E. & Meydan, S. (2017). Bir ortaokul özelinde okul sosyal hizmeti ihtiyacının belirlenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(53), 206-221.

YÖK (Yükseköğretim Kurulu). (2011). Türkiye yükseköğretim yeterlilikler çerçevesi (TYÇÇ) temel alan yeterlilikleri. Retrieved from http://www.tyyc.sakarya.edu.tr/raporlar/76_SOSYAL_HIZMETLER_13_01_2011.pdf