W cieniu Wiśniowego Sadu. Mit i obraz szlacheckiego gniazda w literaturze rosyjskiej końca XIX i początku XX wieku
DOI:
https://doi.org/10.30827/meslav.22.25138Ключевые слова:
hipertekst ziemiański, literatura rosyjska przełomu XIX i XX wieku, dwór szlachecki, mit kulturowy, mitopoetykaАннотация
Artykuł został poświęcony ostatniemu okresowi istnienia tak zwanego hipertekstu ziemiańskiego literatury rosyjskiej, który przypada na koniec XIX i początek XX wieku. Ten tekst stanowi zbiór utworów róznych autorów, którzy tworzą melancholijny i nostalgiczny obraz dworku szlacheckiego, podczas gdy ten fenomen kultury i życia społecznego kłonił się ku upadkowi. Autorzy wspomnianego hipertekstu chętnie odwoływali się do późnoromantycznego mitu szlacheckiego gniazda, który ukształtował się w połowie XIX wieku. Jednocześnie pisarze, o których wspomina autor artykułu, w pierwszej kolejności Iwan Bunin, zdają sobie sprawę ze schyłkowości ówczesnej kultury szlacheckiej ucieleśnionej w dworku. Idąc w ślad Antoniemu Czechowowi jako autorowi tragikomedii Wiśniowy sad, dokonują świadomej lub mimowolnej dekonstrukcji wspomnianego mitu oraz hipertekstu ziemiańskiego.
Скачивания
Библиографические ссылки
Annenskij, I. F. (1959). Stihotvorenija i tragedii. Leningrad.
Beleckij, A.I. (1923). Turgenev i russkie pisatel’nicy 30–60-h godov. V: N.L.
Brodskij (Red.), Tvorcheskij put’ Turgeneva. Sbornik statej. Petrograd.
Bulgakov, M.A. (1988). Izbrannoe. Moskva.
Bunin, I.A. (1982). Sochinenija v 3 tomah. Moskva.
Bunin, I. (1972). Gramatyka miłości. Warszawa.
Chehov, A.P. (1978). Polnoe sobranie sochinenij v 30 tomah. Sochinenija v 18 tomah, t. 13. Moskva.
Cieślijk, K. (1995). Życie i kultura szlachty w prozie Iwana Bunina. Przegląd Rusycystyczny, 3–4, 132-143.
Czechow, A. P. (1956–1962). Dzieła: w jedenastu tomach. Warszawa.
Gacia, T. (2008). Topos „locus amoenus” w łacińskiej poezji chrześcijańskiego antyku. Vox Patrum, 28(52), 187–198.
Lotman, Ju.M. (1992). Tekst v tekste. V: Idem, Izbrannye stat’i v treh tomah, t. 1. Tallin.
Merder, N.Ja. (1892). Poslednij iz Vorotyncevyh. Istoricheskij vestnik, 148(6), 583–606.
Papla, E. (1985). O „dziwnym” poecie Innocentym Annieńskim. In: Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego, 14. Gdańsk.
Saakjanc, A.A. (1982). «Temnye allei». Poslednie gody. V I.A. Bunin (Red.), Sochinenija v 3 tomah, 3, 513–532.
Sheremetev, S.D. (1889). Bobriki i Olen’kovo. Sankt-Peterburg.
Sheremetev, S.D. (1891). Pokrovskoe. Sankt-Peterburg.
Sheremetev, S.D. (1897). Ostankino. Sankt-Peterburg.
Sheremetev, S.D. (1897–1901). Prosjolki, vyp. I–II. Moskva.
Sheremetev, S.D. (1898). Vospominanija. Sankt-Peterburg.
Sheremetev, S.D. (1899). Selo Molodoj Tud. Sankt-Peterburg.
Sheremetev, S.D. (1900). Domashnjaja starina. Moskva.
Szczukin, W. (2006). Mit szlacheckiego gniazda. Studium geokulturologiczne o klasycznej literaturze rosyjskiej. Kraków.
Анненский, И. Ф. (1959). Стихотворения и трагедии. Ленинград.
Белецкий, А.И. (1923). Тургенев и русские писательницы 30–60-х годов. В Н.Л. Бродский (Ред.), Творческий путь Тургенева. Сборникстатей. Петроград.
Булгаков, М.А. (1988). Избранное. Москва.
Бунин, И.А. (1982). Сочинения в 3 томах. Москва.
Лотман, Ю.М. (1992). Текст в тексте. В Idem, Избранные статьи в трех томах, т. 1. Таллин.
Мердер, Н.Я. (1892). Последний из Воротынцевых. Исторический вестник, 148(6), 583–606.
Саакянц, А.А. (1982). «Темные аллеи». Последние годы. В: И.А. Бунин (Ред.), Сочинения в 3 томах, 3, 513–532.
Чехов, А.П. (1978). Полное собрание сочинений в 30 томах. Сочинения в 18 томах, т. 13. Москва.
Шереметев, С.Д. (1889). Бобрики и Оленьково. Санкт-Петербург.
Шереметев, С.Д. (1891).Покровское. Санкт-Петербург.
Шереметев, С.Д. (1897).Останкино. Санкт-Петербург.
Шереметев, С.Д. (1897–1901).Просёлки, вып. I–II.Москва.
Шереметев, С.Д. (1898). Воспоминания. Санкт-Петербург.
Шереметев, С.Д. (1899). Село Молодой Туд. Санкт-Петербург.
Шереметев, С.Д. (1900). Домашняя старина. Москва.
Загрузки
Опубликован
Как цитировать
Выпуск
Раздел
Лицензия
Copyright (c) 2023 Mundo Eslavo
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial-ShareAlike» («Атрибуция — Некоммерческое использование — На тех же условиях») 4.0 Всемирная.
Los autores conservan los derechos de autor sobre sus trabajos y garantizan a la revista el derecho de ser la primera publicación del mismo. Los artículos se publican bajo la licencia Creative Commons Atribución-NoComercial 4.0 Internacional (CC BY-NC-SA 4.0), lo que permite a los lectores y otros investigadores copiar, redistribuir, remezclar, transformar y construir a partir del material, siempre que se respeten las condiciones establecidas.
