La fabricación de monumentos antiguos en la Era del turismo de masas

Autores/as

  • Agustín Cócola Gant Doctor en Historia del Arte. Investigador en la Facultad de Arquitectura Ludovico Quaroni de la Universidad de Roma, La Sapienza

Palabras clave:

Restauración, Monumentos, Turismo, Parque temático, Autenticidad

Resumen

A finales del siglo XIX el turismo comenzaba a desarrollarse en las ciudades que habían conservado sus edificios históricos. Tanto en Estados Unidos como en Europa comprendieron que, por un lado, era posible fabricar la antigüedad que atraía al visitante; y, por otro, que los turistas salían igual de satisfechos aunque sólo visitaran reconstrucciones o copias. La fabricación moderna de monumentos antiguos como medida de promoción urbana tiene una historia, y en este texto nos proponemos estudiar las bases de su origen, así como analizar diversos ejemplos de edificios reconstruidos en el mundo occidental desde finales del siglo XIX hasta 1970.

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.

Biografía del autor/a

Agustín Cócola Gant, Doctor en Historia del Arte. Investigador en la Facultad de Arquitectura Ludovico Quaroni de la Universidad de Roma, La Sapienza

Doctor en Historia del Arte. Investigador en la Facultad de Arquitectura Ludovico Quaroni de la Universidad de Roma, La Sapienza.

Citas

ASHWORTH, G. y TUNBRIDGE, J. (1990). The tourist-historic city. London & New York: Belhaven Press.

BARCELONA ATRACCIÓN (1928). “Obras de urbanización y embellecimiento”. Barcelona Atracción, 204, p. 188.

BARCELONA ATRACCIÓN (1934). “Las antiguas edificaciones de la calle del Obispo”. Barcelona Atracción, 282, p. 365.

BROWN, M.; CHAPPEL, E. (2004) “Archaeological authenticity and reconstruction at colonial Williamsburg”. En Jameson, J. (Ed.). The reconstructed past. Reconstructions in the public interpretation of archaeology and history. Oxford: Altamira Press, pp. 47-63.

BULS, C. (1894). Esthétique des villes. Bruselas: Bruylant-Christophe & Cie, (1ª ed. 1893).

CASTILLO RUIZ, J. “El nacimiento de la tutela como disciplina autónoma: Alöis Riegl”. Boletín del Instituto Andaluz de Patrimonio Histórico, 22 (1998), pp. 72-76.

CHOAY, F. (1995). L’allegoria del patrimonio. Roma: Officina Edizioni, (1ª ed. 1992).

CÓCOLA GANT, A. (2011a). El Barrio Gótico de Barcelona. Planificación del pasado e imagen de marca. Barcelona: Ediciones Madroño.

CÓCOLA GANT, A. “El Barrio Gótico de Barcelona. De símbolo nacional a parque temático”. Scripta Nova Revista electrónica de geografía y ciencias sociales, vol. XV, 371 (2011B). <http://www.ub.es/geocrit/sn/sn-371.htm>.

(Cócola Gant, 2011ª): “La invención del monumento histórico. De la Revolución Francesa a Ripoll”.

FABRE, D. (2001). “L’invention de la cité”. En GUILAINE, J.; FABRE, D. (Eds.). Historie de Carcassonn. Toulouse: Privat, pp. 242-252.

FAINSTEIN, S. “La única solución para el turismo masivo es crear Eurodisneys”. La Vanguardia, 6 de junio (2008), contraportada.

FLORENSA i FERRER, A. “La Barcelona que surge. Valoración del Barrio Gótico”. Gaceta Municipal de Barcelona, 19 de junio (1950), pp. 629-633.

FLORENSA i FERRER, A. (1958). Nombre, extensión y política del Barrio Gótico. Barcelona: Ayuntamiento de Barcelona.

FLORENSA i FERRER, A. “Restauraciones y excavaciones en Barcelona durante los últimos veinticinco años”. Cuadernos de Arqueología e Historia de la Ciudad, 6 (1964), pp. 5-36.

HERNÁNDEZ MARTÍNEZ, A. (2007). La clonación arquitectónica. Madrid: Siruela.

JAMESON, J. (2004). “Introduction. Archaeology and reconstruction”. En JAMESON, J. (Ed.). The reconstructed past. Reconstructions in the public interpretation of archaeology and history. Oxford: Altamira Press, pp. 1-18.

MacCANNELL, D. (2003). El turista. Una nueva teoría de la clase ociosa. Barcelona: Melusina, (1ª ed. 1976).

MARTORELL, J. (1908). “Informe al alcalde de Barcelona”. Archivo Histórico de la Ciudad de Barcelona. Documentación Personal, Caja 9, Carpeta 20, Folio 137.

MARTORELL, J. “Reforma interior de Barcelona. Exposición al Excmo. Ayuntamiento”. La Cataluña, 189 (1911), pp. 306-308.

MEDINA LASANSKY, D. (2004). The Renaissance perfected. Architecture, spectacle and tourism in fascist Italy. Pennsylvania: Pennsylvania University Press.

MILLS, S. (2007). “Moving buildings and changing history”. En MOORE, N.; WHELAN, Y. (Eds.). Heritage, memory and the politics of identity. New perspectives in the cultural landscape. Burlington: Ashgate, pp. 109-119.

OLIVER, P. (2001). “Re-presenting and representing the vernacular: the open air museum”. En ALSAYYAD, N. (Ed.). Consuming tradition, manufacturing heritage. Global norms and urban forms in the age of tourism. London: Routledge, pp. 191-211.

PALOU i RUBIO, S. (2012). Barcelona, destinació turística. Un segle d’imatges i de promoció pública. Barcelona: Vitel·la.

POISSON, O. “La restauration de la Cité de Carcassonne au XIX siècle”. Monumental, 8 (1994), pp. 9-21.

PUIG i CADAFALCH, J. “Barcelona d’anys à venir, III”. La Veu de Catalunya, 22 de enero (1901), p. 1.

RIEGL, A. (1987). El culto moderno a los monumentos. Madrid: Visor, (1ª ed. 1903).

RUCABADO, R. “Un barrio gótico en Barcelona”. La Cataluña, 189 (1911), pp. 308-311.

SERRA i ROCA, J. “Les marques de turismo”. La Veu de Catalunya, 22 de diciembre (1929), p 5.

SMETS, M. (1995). Charles Buls. Les principes de l’art urbain. Liège: Pierre Mardaga.

VIDAL CASELLAS, D. (2006). L’imaginari monumental i artístic del turisme cultural. El cas de la revista Barcelona Atracción. Girona: Tesis Doctoral, Universidad de Girona.

Descargas

Publicado

2015-10-08

Cómo citar

Cócola Gant, A. (2015). La fabricación de monumentos antiguos en la Era del turismo de masas. Erph_ Revista electrónica De Patrimonio Histórico, 114–133. Recuperado a partir de https://revistaseug.ugr.es/index.php/erph/article/view/18323

Número

Sección

Patrimonio y desarrollo